تحلیل سازه ها به روش اجزای محدود با استفاده از منطق فازی

عدم قطعیت در پارامترهای دخیل در تصیم گیریهای مهندسین سازه موضوعی است که در اغلب مسائل به چشم می خورد و تاثیر بسزایی در تحلیل و طراحی سازه های مهندسی دارد اما تاکنون بدلیل نبود ابزار لازم جهت بهره گیری از این اطلاعات، علیرغم اهمیت بالقوه آنها، از این نوع عدم قطعیت صرف نظر می شده است. یکی از راه های داخل کردن اطلاعات غیردقیق، تقریبی و نامشخص استفاده از تئوری مجموعه های فازی می باشد. در این پایان نامه مدلی براساس تئوری مجموعه های فازی ارائه شده است که عدم قطعیت های موجود در خصوصیات سازه ها، اعم از عدم قطعیت در خصوصیات جرم، سختی، هندسه و 2. الگوریتم های موجود فازی که در مقالات مهندسی به نگارش درآمده و مورد کاربرد قرار می گیرند. این الگوریتم ها که جهت ساده تر شدن کار با مفاهیم فازی در موارد علمی و کاربردی ارائه شده اند. با دچار اشکالات شناخته شده ای هستند که محدود عملکرد آنها را به شدت محدود می کند و یا به دلیل پیچیدگی های خاص خود، استفاده از آنها هزینه و وقت زیادی را طلب می کند.در این پایان نام الگوریتم جدیدی برای کار با مسائل و مفاهیم فازی ارائه شده است که براساس استفاده از مفاهیم روش رئوس شکل گرفته است. الگوریتمی که هرگز در مسائل مهندسی به این شکل به کار نرفته است و شاید به جرات بتوان ادعا نمود که اولین نگاه مهندسی به روش رئوس می باشد. و با ارائه مسائل متنوع از موضوعات مختلف موجود در تحلیل سیستم های سازه ای نشان داده خواهد شد که الگوریتم مزبور در عین سادگی و قابل درک بودن از دقت بسیار بالایی نیز برخوردار است و محدوده کاربرد کاملا وسیعی نیز دارا می باشد. در انتخاب مسائل، نمونه هایی از مسائل یک بعدی و دوبعدی استاتیکی، دینامیکی و مسائل انتقال حرارت انتخاب شده است و با توجه به دقت بسیار بالای جواب های حاصله از این روش که از کنترل جواب ها با جواب سیستمهای معین نظیر به دست آمده است، مشخص می گردد که در مسائل پیچیده تر نیز به راحتی میتوان از این روش استفاده نموده و از دقت خروجی ها اطمینان حاصل کرد.